chwytać powietrze

См. также в других словарях:

• chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… …   Słownik języka polskiego

• chwytać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, chwytaćam, chwytaća, chwytaćają, chwytaćany {{/stl 8}}– chwycić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, chwytaćcę, chwytaćci, chwyć, chwytaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• powietrze — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gazy otaczające warstwą Ziemię, konieczne dożycia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czyste, świeże, ostre, wilgotne, orzeźwiające, duszne, upalne,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• powietrze — n I, blm 1. «mieszanina gazów (głównie azotu i tlenu) otaczająca grubą warstwą kulę ziemską, tworząca jej atmosferę» Czyste, świeże, ostre, rześkie, łagodne, przejrzyste powietrze. Chłodne, mroźne, arktyczne powietrze. Duszne, parne, wilgotne,… …   Słownik języka polskiego

• chwytać — 1. Chwytać coś na gorąco «dostrzegać i przedstawiać coś bezpośrednio, w trakcie, gdy się dzieje»: Co w nim uderza, to pewna przesada (...) tak typowa dla każdego młodego pisarza, który usiłuje chwytać rzeczy na gorąco. G. Herling Grudziński, Inny …   Słownik frazeologiczny

• łapać – złapać [chwytać – chwycić] oddech [powietrze] — {{/stl 13}}{{stl 33}} wyrównywać rytm oddechu, odpoczywać po intensywnym wysiłku; oddychać ustami, mieć trudności z oddychaniem :{{/stl 33}}{{stl 10}}Zaczekaj chwilę, złapię oddech, to ci opowiem, jak mnie gonili. Stał, opierając się o stół i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• usta — blp, D. ust «otwór naturalny w twarzy człowieka prowadzący do przewodu pokarmowego i oddechowego, od przodu zamknięty wargami; także same wargi» Grube, mięsiste, pełne, wydatne usta. Koralowe, karminowe, malinowe usta. Drobne, ładnie wykrojone… …   Słownik języka polskiego

• chwycić — 1. Chwytać coś na gorąco «dostrzegać i przedstawiać coś bezpośrednio, w trakcie, gdy się dzieje»: Co w nim uderza, to pewna przesada (...) tak typowa dla każdego młodego pisarza, który usiłuje chwytać rzeczy na gorąco. G. Herling Grudziński, Inny …   Słownik frazeologiczny

• łapać — ndk IX, łapaćpię, łapaćpiesz, łap, łapaćał, łapaćany «chwytać, zatrzymywać, porywać kogoś; brać (za) coś ręką albo przyrządem» Łapać złodzieja. Łapać ryby, motyle. Łapać piłkę. Łapać kogoś za rękę. ∆ pot. Łapać falę, stację «nastawiać radio na… …   Słownik języka polskiego

• oddech — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czynność polegająca na pobieraniu powietrza do płuc i wydalaniu z nich dwutlenku węgla; oddychanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brak oddechu. Słyszał …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dech — m III, D. tchu, blm «wciągane do płuc i wypychane z nich powietrze, tchnienie; czynność narządów oddychania; oddech» Krótki, świszczący dech. Chwytać, wstrzymać dech. Nabrać tchu. Nie móc złapać tchu. Tchu komu braknie, zabrakło; dech zamiera… …   Słownik języka polskiego